We staan even stil bij twee belangrijke boeken. Het eerste boek heet “Silent Spring” van Rachel Carson. Deze in 1962 voor eerst verschenen bestseller beschrijft het angstwekkend scenario van een ‘stille lente’ omdat er geen vogels meer zijn. En die vogels zijn er niet meer vanwege het gebrek aan insecten als gevolg van het ongeremde gebruik van synthetische pesticiden. Het boek van Rachel Carson was een wake up call dat o.a. een rol heeft gespeeld in het uitbannen van het veel gebruikte, of moet ik zeggen misbruikte, DDT.
Het tweede boek dateert uit 2010 en draagt de titel “The systemic insecticides: a disaster in the making” van de Nederlandse toxicoloog Dr. Henk Tennekes. Hij analyseert en documenteert daar de dramatische gevolgen voor onze ecologie van het toenemend gebruik van een groep pesticiden die zijn afgeleid van nicotine: de neonicotinoïden.
De aanleiding voor de gedachte aan beide boeken, dat moge duidelijk zijn, is de berichtgeving over de zorgwekkende afname van de insectenstand in de wereld. Een in Duitsland uitgevoerd onderzoek laat een afname van 75% zien over de afgelopen 25 jaar. En denk niet dat dit een typisch Duits probleem is. Onder die insecten zijn de ook zo noodzakelijke bestuivende insecten wiens noeste arbeid van zonsopkomst tot zonsondergang een onmisbare schakel is in de landbouw. Er is een ecologische ramp ‘in de maak’ om de titel van het boek van Tennekes te gebruiken. Een ecologische ramp van ongekende omvang. Tennekes beschrijft in 2010 al dat er in China gebieden zijn waar zo weinig bestuivende insecten meer voorkomen dat de boeren gedwongen zijn om met de hand te bestuiven. Ik zie het al voor me. De agrariërs in onze schone polder zouden geen oog meer dicht doen, en niet alleen zij. We hebben niets geleerd sinds het boek van Carson net zoals we niets zullen leren van het boek van Tennekes of verontrustende berichten in de pers.
Bron: Biocoherence, 10 november 2017
https://www.biocoherence.eu/inverse-balans-kinderen/
- Login om te reageren