Op 11 juni 2009 organiseerde Studium Generale van Universiteit Leiden een avond over bijensterfte. Toxicoloog Dr. Ir. Henk A. Tennekes en bijenonderzoeker Dr. Tjeerd Blacquière presenteerden er elk hun visie op de bijensterfte. Tennekes (voordracht in de bijlage) bekritiseerde het ruime Nederlandse toelatingsbeleid voor een nieuwe generatie insecticiden, waarvan imidacloprid de meest gebruikte is. "Imidacloprid is een krachtig zenuwgif voor bijen dat al in zeer kleine hoeveelheid hun navigatievermogen aantast. Door falende handhaving is het in alarmerende hoeveelheden in het Nederlandse oppervlaktewater terecht gekomen. In glastuinbouw en bollengebieden zijn grote normoverschrijdingen meer regel dan uitzondering."
Blacquière benadrukte het grote belang van de honingbij en besprak de problemen met de oprukkende varroa mijt. Ook hij drong aan op aanscherping van het toelatingsbeleid van pesticiden: "Omdat bijen insecten zijn bestaan er eigenlijk geen insecticiden die veilig zijn voor bijen. Bij het gebruik van neonicotinoïden is grote voorzichtigheid geboden." Hij drong aan op meer onderzoek naar combinatie-effecten van pesticiden. Bij de toelating wordt nu elke stof afzonderlijk beoordeeld.
Het College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden (Ctgb) heeft met een schrijven van 11 juni 2009 aan onderzoekers Van der Sluijs en Tennekes aangegeven geen reden te zien toelatingen van neonicotinoïden in te trekken.
Onder imkers en burgers is er veel verontwaardiging. Bijensterfte is in diverse Europese landen wel aanleiding geweest om toepassingen van neonicotinoïden op bijvoorbeeld maïs te verbieden (Frankrijk, Italië, Duitsland). In Nederland is de toelating echter sinds 1994 gestaag verruimd. Volgens de bestrijdingsmiddelenatlas staat imidacloprid inmiddels op nummer 1 in de top 10 van meest milieu belastende bestrijdingsmiddelen.
Bron: Imkerplatform
http://www.imkerplatform.nl/component/content/article/10-politiek/51-pe…
- Login om te reageren