LTO Nederland, Agrodis en Nefyto roepen gezamenlijk kwekers op om de mogelijk negatieve effecten van gewasbeschermingsmiddelen op bijen te beperken. Via een poster (zie bijlage) wordt opgeroepen om geïntegreerde gewasbescherming toe te passen, te letten op de gebruikte middelen, driftarme doppen te gebruiken en de etiketten van de middelen na te lezen op waarschuwingen voor insecten. De toxicoloog Henk Tennekes komt in een reactie - na een evaluatie van het werkingsmechanisme en de milieu-eigenschappen van imidacloprid - tot de conclusie dat de poster een veilige omgang met bestrijdingsmiddelen beschrijft, die in werkelijkheid niet bestaat voor systemisch werkende en slecht afbreekbare stoffen zoals imidacloprid. De Duitsers hebben er een woord voor: Etikettenschwindel, aldus Tennekes.
Bron: De Boomkwekerij, 07-09-2011
http://www.deboomkwekerij.nl/nieuws/7224/oproep-om-risicos-voor-bijen-t…
- Login om te reageren
Etikettenschwindel
Deze poster wekt de indruk dat als je maar op een gunstig tijdstip een bestrijdingsmiddel toepast, er weinig risico's zijn. Laten we dan eens kijken naar imidacloprid. Deze stof wordt niet alleen op gewassen gespoten, zoals in de boom- en fruitteelt, maar ook aan de bodem toegevoegd, zoals in de akkerbouw, of aan het circulerende water, zoals in de glastuinbouw. In de maisteelt wordt het als coating aan het zaad toegevoegd. De stof werkt dus meestal systemisch en verontreinigt daardoor tijdens de bloeifase de stuifmeel en de nectar, die bestuivers consumeren. Hoe deze blootstellingroute bij een systemisch werkend bestrijdingsmiddel moet worden omzeild blijft volslagen onduidelijk. Bovendien wordt imidacloprid maar zeer langzaam afgebroken. De afbraak van imidacloprid vindt vooral onder invloed van licht plaats. In de bodem is geen licht, dus het blijft daar lang aanwezig, waardoor de stof kan uitspoelen naar het grondwater en zich in het milieu kan verspreiden en opgenomen kan worden door wilde planten waar het ook nauwelijks wordt afgebroken. De afbraak in water in de veengebieden in het westen van het land zal ook minimaal zijn, want in dit water dringt het licht niet erg ver door (doorzicht in de zomer < 20 cm). In de winter is het water een stuk helderder, maar dan is de temperatuur vrij laag. De afbraak zal dan ook niet zo groot zijn. Met andere woorden, als je imidacloprid toepast in de veengebieden in het westen van het land, raak je het niet zo snel kwijt. De maatregelen die worden aanbevolen verminderen de milieuverontreiniging met imidacloprid niet en de kans dat wilde bijen via wilde planten aan imidacloprid worden blootgesteld is zeker ook niet denkbeeldig, gezien het uitspoelingsgevaar en de persistentie van deze stof. Het voorbeeld imidacloprid toont dus aan dat de poster een veilige omgang met bestrijdingsmiddelen beschrijft, die in werkelijkheid niet bestaat. De Duitsers hebben er een woord voor: Etikettenschwindel.