Dit jaar is het precies 50 jaar geleden dat Rachel Carson haar boek Silent Spring publiceerde. In haar boek uit 1962 beschrijft Carson hoe stil de lente zal zijn door de ver strekkende gevolgen van het gebruik van pesticiden voor het milieu in het algemeen en voor vogels in het bijzonder. Het werk van Carson is niet zonder kritiek gebleven en dat zal niet altijd onterecht zijn geweest. Maar dat is altijd zo met baanbrekend werk. Dat wordt verder uitgewerkt, verbeterd en gecorrigeerd. Maar het doet niets af aan de boodschap die het werk van Rachel Carson had. Een boodschap over de gevolgen van het gebruik van pesticiden, die zelden alleen de beoogde plaagdieren treffen. En nu, 50 jaar later, herhaalt de discussie zich met de neonicotinoïden. Moeten we absolute zekerheid hebben dat de neonicotinoïden schadelijk zijn? Of moeten we leren van Rachel Carson en kiezen voor het voorzorgs-beginsel? Het voorzorgsbeginsel legt de bewijslast over de onschadelijkheid van, in dit geval, de neonicotinoïden bij de voorstanders ervan. Het voorzorgsbeginsel is een van de basisbeginselen van de milieuwetgeving. Als we die middelen gebruiken tot de schadelijkheid is bewezen, is het mogelijk al te laat. De minister moet het gebruik van neonicotinoïden niet toelaten totdat onomstotelijk bewezen is dat het geen kwaad kan.
ir. Michiel Rijsberman is de fractievoorzitter van D66 in de Provinciale Staten Flevoland
Bron: NRC.NEXT, 7 juni 2012
Artikel over Rachel Carson in The Guardian/The Observer van 27 mei 2012
http://www.guardian.co.uk/science/2012/may/27/rachel-carson-silent-spri…
- Login om te reageren