Deze week publiceerden Plant Research International van Wageningen UR en de Interfacultaire Vakgroep Milieukunde (IVAM) van de Universiteit van Amsterdam een onderzoeksrapport waarin wordt geconcludeerd dat chemische onkruidbestrijding op verhardingen het meest milieuvriendelijk is. Bij deze conclusie zijn de nodige kanttekeningen te plaatsen, meent het CLM. Voor een veilige drinkwatervoorziening is een chemievrije onkruidbestrijding op verhardingen de beste keuze. In de levenscyclus analyse (LCA) is de gehele levenscyclus in beschouwing genomen, van productie van grondstoffen tot verwerking van afval. De score van de analyse bestaat uit 17 milieu-categorieën die los van elkaar worden vergeleken, en vervolgens genormaliseerd en gewogen bij elkaar opgeteld worden. Scores worden uitgedrukt in punten. Hoe hoger de score, hoe slechter de techniek scoort. De resultaten laten zien dat wat betreft zoet- en zoutwater ecotoxiciteit en eutrofiëring de chemische methodes de hoogste impact hebben. Op humane toxiciteit, landgebruik en minerale uitputting scoren de borstelmethodes het hoogst. Bij fijnstofvorming wordt de hoogste impact gevonden bij de heet water methode. In de impactcategorieën klimaatverandering en fossiele uitputting heeft branden de hoogste impact en scoren ook hete lucht en hete lucht/heet water/IR hoog.
Plant Research International en IVAM publiceerden het rapport 'LCA quickscan vergelijking onkruidbestrijdingsmethoden'. Hierin wordt gesteld dat de overall impact van niet-chemische technieken groter zou zijn dan die voor onkruidbestrijding met glyfosaat volgens de DOB-richtlijnen. Chemische bestrijding heeft wel de grootste impact op de zoet en zout water ecotoxiciteit.
De belangrijkste reden van zorg over de emissie van glyfosaat, is de drinkwatervoorziening, benadrukt het CLM. Glyfosaat is de stof die het vaakst de drinkwaternorm overschrijdt onder meer in het Maaswater. Daardoor wordt dure, aanvullende zuivering nodig. Dit punt wordt niet verwerkt in de uitgevoerde levenscyclus analyse van het IVAM.
- LCA kan niet voorspellen of ergens drinkwaternormen overschreden worden. Het toetsen van normen past niet in de algemene LCA aanpak. De hier toegepaste LCA methodiek is een gangbare wijze voor het vergelijken van milieuimpacts.
-een model vereenvoudigt de werkelijkheid: in de praktijk is er sprake van combinaties van meerdere onkruidbestrijdingsmethodes en andere werkzaamheden zoals reiniging.
-vanwege bovengenoemde beperkingen kan LCA nooit de enige methode zijn om de duurzaamheid van onkruidbestrijdingsmethodes te beoordelen. Naast LCA is voor onkruidbestrijding onder andere een (locatiespecifieke) risk assessment voor de emissie van chemicaliën relevant.
Ecotoxiciteit is de giftigheid van een stof voor levende organismen in het milieu.
Eutrofiëring: Verrijking van water. Dit veroorzaakt een excessieve groei van waterplanten en een verhoogde activiteit van anaërobe micro-organismen. Hierdoor daalt het zuurstofniveau van het water snel, waardoor het leven voor aërobe organismen onmogelijk wordt gemaakt.
Read more: http://www.lenntech.nl/water-begrippenlijst.htm#ixzz23Vn1Usth
http://www.vmzinc.nl/new/html/wie_milieu2b.htm
Bronnen:
De Groene Ruimte, 14.08.2012
http://www.groeneruimte.nl/nieuws/artikel.html?id=140598
De Groene Ruimte, 15.08.2012
http://www.groeneruimte.nl/nieuws/artikel.html?id=140654
Niels Jonkers (2012) LCA-quickscan vergelijking onkruidbestrijdingsmethoden. IVAM
research and consultancy on sustainability (bijlage).
- Login om te reageren
Probleemstof glyfosaat - Limburg
Drinkwaterbedrijf WML en de Limburgse waterschappen Roer en Overmaas en Peel en Maasvallei roepen inwoners van Limburg op om bij het tuinieren en het onkruidvrij houden van hun opritten en stoep geen gebruik te maken van chemische onkruidbestrijders die als actief hoofdbestanddeel glyfosaat bevatten (bijvoorbeeld Roundup). Uit jaarlijkse metingen blijkt er nog steeds glyfosaat in oppervlaktewater voor te komen. Glyfosfaat kan op termijn tot milieuschade en hogere kosten voor de bereiding van drinkwater uit Maaswater leiden. Veel onkruidbestrijdingsmiddelen die op bestratingen worden gebruikt, komen via het riool uiteindelijk in het oppervlaktewater terecht. Rioolwaterzuiveringsintallaties zijn niet ingericht op het verwijderen van dit soort bestrijdingsmiddelen uit het afvalwater, waardoor deze in het oppervlaktewater, zoals beken en de Maas terechtkomen.
Bron:
http://www.boerenlandvogels.nl/content/glyfosaat-het-werkzame-bestandde…
Probleemstof glyfosaat - De Maas en de drinkwaterbereiding
Het onkruidbestrijdingsmiddel glyfosaat geldt al jaren als probleemstof nummer één voor de bereiding van drinkwater uit Maaswater. Glyfosaat werd in 2011 op de innamepunten Luik, Heel en Keizersveer aangetroffen in concentraties boven de DMR-streefwaarde. Meer dan 30% van de watermonsters overschreed de DMR-streefwaarde, terwijl de hoogste gehalten werden aangetroffen op de meetpunten Luik, Namêche en Eijsden. Op alle meetpunten werd in 2011 aminomethylfosfonzuur (AMPA) boven de DMR-streefwaarde aangetroffen, in totaal in meer dan 90% van de watermonsters. Glyfosaat spoelt af naar het oppervlaktewater en de rioolstelsels. In rioolwaterzuiveringsinstallaties wordt de stof echter nauwelijks afgebroken. In de gestuwde Maas wordt glyfosaat vervolgens geleidelijk omgezet in zijn belangrijkste metaboliet AMPA (aminomethylfosfonzuur). Wat de glyfosaatbelasting van de Maas betreft spannen naar verhouding vooral de stroomgebieden van de volgende waterlopen de kroon: de Franse bovenloop van de Maas, de Samber, de Jeker, de Geleenbeek, de Thornerbeek en de Maasnielderbeek. Het betreft in alle gevallen waterlopen waarop veel (in Frankrijk en België deels nog ongezuiverd) huishoudelijk afvalwater wordt geloosd.
Bron:
http://www.boerenlandvogels.nl/content/gewas%C2%ADbeschermings%C2%ADmid…
Probleemstof glyfosaat - Overijssel
Drinkwaterbedrijf Vitens maakt zich zorgen over de kwetsbaarheid van waterwingebieden in Overijssel. In Overijssel laten de bodemlagen sneller vervuiling door. Negen waterwingebieden in Overijssel zijn daardoor bijzonder kwetsbaar voor verontreinigingen. Het gaat om de wingebieden Vechterweerd (gemeente Dalfsen), Espelose Broek (Deventer/Holten), Herikerberg/Goor (Hof van Twente), Archemerberg (Ommen), Mander (Tubbergen), Hoge Hexel (Twenterand), Wierden/Hoge Hexel (Wierden) en het Engelse Werk (Zwolle). Ongeveer een miljoen inwoners van Overijssel zijn afhankelijk van deze waterwingebieden.
Bron:
http://www.boerenlandvogels.nl/content/zorgen-om-verontreiniging-waterw…
Probleemstof glyfosaat - in Haarlem niet meer in gebruik
De gemeente Haarlem is gestopt met het gebruik van het chemische onkruidbestrijdingsmiddel Roundup. In Roundup zit het bestanddeel glyfosaat. Wetenschappers van de Shanghai Jiao Tong University hebben bewijs gevonden dat glyfosaat invloed kan hebben op het menselijk zenuwstelsel. Ze noemen dit een ’neurodegeneratieve’ werking; bij mensen kan zich uiteindelijk de ziekte van Parkinson ontwikkelen. De gemeente zegt geen enkel risico te willen lopen en heeft daarom besloten te stoppen met de toepassing van dit onkruidbestrijdingsmiddel. De negatieve werking van het onkruidgif is echter al jaren bekend.
Bron:
http://www.boerenlandvogels.nl/content/haarlem-stopt-gebruik-roundup