Bayer verkoopt al zo'n drie decennia zogenaamde neonicotinoïden, een groep insecticiden die het bedrijf ooit heeft uitgevonden. Ze worden ervan verdacht een roemloze rol te spelen in het wereldwijde verlies van bijen en insecten. De EU heeft nu drie van de vijf goedgekeurde neonicotinoïden in Europa verboden en wetenschappers over de hele wereld waarschuwen voor een "ecologisch armageddon". In het coververhaal van tijdschrift NATUR 3/20 ("Toxic Seed") wordt de chemische reus van verschillende kanten beschuldigd kritische wetenschappers en imkers te hebben geïntimideerd. De toxicoloog Henk Tennekes beweert zelfs dat Bayer al vroeg op de hoogte was van de echte gevaren van "neonics" voor niet-doelwitinsecten, maar deze negeerde. Als onderdeel van dit onderzoek vroeg NATUR Bayer natuurlijk ook om een mening. Aan het begin van het jaar stemde de fabrikant van pesticiden in met een interview. Navolgend belangwekkende onderdelen van het interview met Dr. Christian MAUS, senior wetenschapper op het gebied van milieuveiligheid bij "Bayer Crop Science".
NATUR: Kun U kort uitleggen hoe neonicotinoïden werken?
MAUS: Ze veroorzaken een overmatige signaaloverdracht in de zenuwcellen, die fataal is voor de schadelijke insect.
NATUR: Deze insecticiden blokkeren toch bepaalde receptoren?
MAUS: Ja. De binding is echter omkeerbaar en daarom niet definitief. Het kan ongedaan worden gemaakt.
NATUUR: Dat is erg controversieel, nietwaar?
MAUS:: We hebben nieuwe gegevens hierover, die we binnenkort zullen samenvatten in een publicatie. Ze bewijzen dat het een omkeerbare, d.w.z. slechts tijdelijke, binding is.
NATUR: Zou u terughoudender zijn geweest om neonicotinoïden te lanceren als de interactie onomkeerbaar was gebleken?
MAUS: Als we effecten hadden gevonden die we niet konden verklaren of die ervoor zorgen dat de producten volgens de wettelijke vereisten onveilig zijn, zouden we natuurlijk verder onderzoek hebben verricht.
NATUR: Al in 1991, een jaar voordat de eerste neonicotinoïde imidacloprid in de EU werd goedgekeurd, werd in een Bayer-publicatie een studie gepubliceerd die beweerde dat imidacloprid een "bijna onomkeerbare" blokkering van de receptoren veroorzaakt.
MAUS: Enerzijds: wat uiteindelijk bepalend is voor de goedkeuring van een product, is het resultaat van de onderzoeken in het goedkeuringsproces. Bovendien proberen we de actiemechanismen achter onze producten altijd nog beter te begrijpen, dus doen we veel aanvullende onderzoeken - die geen deel uitmaken van het goedkeuringsproces zelf. Anderzijds is de studie die u noemde ongeveer 30 jaar oud. We weten nu meer. We hebben betere gegevens die het kennisniveau van vandaag weergeven en op basis hiervan kunnen we vandaag zeggen dat het geen onomkeerbare binding is. Ik vind het normaal dat inzichten moeten worden herzien omdat methoden evolueren.
NATUR: Er zijn nu veel aanwijzingen dat de industriële landbouw een belangrijke bijdrage levert aan het uitsterven van insecten en soorten. Kunnen we doorgaan als voorheen?
MAUS: Ik geloof dat gewasbescherming in de toekomst een soort gereedschapskist zal zijn. De boer kan een op maat gemaakt modulair systeem samenstellen uit nieuwe zaden, mechanische methoden, maar nog steeds chemische middelen - die dankzij digitale ondersteuning steeds efficiënter en dus goedkoper kunnen worden gebruikt - wat de beste balans is tussen effectiviteit en milieubescherming. We doen al onderzoek in deze richting.
NATUR: U doet het misschien zonder een groot deel van uw vorige bedrijfsmodel: de massale verkoop van pesticiden.
MAUS: Zoals ik al zei, heeft landbouw onvermijdelijk invloed op de natuur. Maar we moeten proberen alle aanpassingen te doen om deze effecten zo klein mogelijk te houden.
NATUR: Dus U denkt ook dat deze effecten momenteel te groot zijn?
MAUS: Dat we beter willen worden, betekent niet dat wat we nu doen slecht is. We willen altijd optimaliseren. Het is geen probleem. Het is een investering in uitvoering.
Bron: natur.de, 04.03.20
https://www.wissenschaft.de/allgemein/landwirtschaft-ist-immer-ein-eing…
- Login om te reageren
BAYER en haar verklaringen van de werking van imidacloprid
In 1991 beschreef Bayer medewerker Abbink dat de werking van imidacloprid berustte op vrijwel onomkeerbare binding van de stof aan nicotinerge acetylcholine receptoren (nAChRs) in het centrale zenuwstelsel (CNS) van insecten. Dit mechanisme werd in 1999 nog eens bevestigd in een publicatie van Mehlhorn en Bayer medewerkers Mencke en Hansen. De Duitse geleerden Druckrey en Küpfmüller hadden in de jaren 1940 al theoretisch aangetoond dat onder dergelijke omstandigheden de blootstellingsduur de werking kan versterken. Druckrey toonde dat in 1963 aan met de kankerverwekkende alkylerende stof diethylnitrosamine in ratten. Ik kon in 2010 een vergelijkbaar verband aantonen voor imidacloprid bij water organismen en de publicatie van Bayer medewerker Abbink was daarmee volledig in overeenstemming. Ik vermoed dat in Monheim toen de pleuris is uitgebroken. In een reactie op mijn publicatie schreven Bayer medewerkers Maus en Nauen dat de receptorbinding REVERSIBEL was ondanks twee vroegere publicaties die het tegendeel beweerden. Dat was een leugen om bestwil. Alleen zo konden neonicotinoïden op de markt worden gehouden.
Persbericht Tijdschrift NATUR
De chemische groep Bayer heeft de gevaren van neonicotinoïden blijkbaar al tientallen jaren verzwegen en heeft actief een verbod op pesticiden tegengehouden. Dit blijkt uit onderzoek van het tijdschrift NATUR, dat in het actuele maartnummer is verschenen.
Vorig jaar werden pesticiden in Duitsland verkocht voor ongeveer 1,3 miljard euro. Een groot deel hiervan bestaat uit de door Bayer ontwikkelde neonicotinoïden, die door veel imkers, milieuactivisten en wetenschappers worden beschouwd als "bijenverdelgers". De Bayer Group, die deze pesticiden heeft ontwikkeld, ontkent dit heftig - maar blijkbaar heeft het, ondanks betere kennis, al tientallen jaren voorkomen dat de neonicotinoïden worden verboden met behulp van methoden, waarvan sommige twijfelachtig zijn, terwijl de autoriteiten in Duitsland en Frankrijk herhaaldelijk issues oor de ogen hebben gezien.
Neonicotinoïden combineren verschillende ongunstige eigenschappen. Ten eerste zijn ze oplosbaar in water en kunnen ze gemakkelijk worden uitgewassen naar grond- en oppervlaktewater als het regent. Ten tweede zijn ze zeer stabiel in de grond en in het water, wat betekent dat ze zich snel in het milieu verspreiden. Ten derde zijn ze zeer giftig voor veel insecten, niet alleen voor het ongedierte. 'Dit maakt het hele landschap giftig voor insecten', zegt de Nederlandse toxicoloog Henk Tennekes.
Tennekes is ervan overtuigd dat Bayer eigenlijk al heel vroeg wist hoe gevaarlijk neonicotinoïden eigenlijk zijn. Hij verwijst onder meer naar een Bayer-studie die in 1991 verscheen in het eigen concernblad "Plant Protection News Bayer" - een jaar voordat de eerste neonicotinoïde "Imidacloprid" in de EU werd goedgekeurd. Deze studie gaat over het effect van het gif op bepaalde receptoren in de hersenen waaraan de neonicotinoïde moleculen zich binden. De auteur van de studie, een medewerker van Bayer, komt tot de volgende conclusie: "Imidacloprid is het eerste zeer effectieve insecticide waarvan het werkingsprincipe is gebaseerd op een bijna volledige en bijna onomkeerbare blokkering van (...) receptoren."
De neoicotinoïden worden niet of nauwelijks afgebroken. Zelfs de laagste doses kunnen fatale gevolgschade veroorzaken aan bijen en andere nuttige insecten door accumulatie - er is geen 'veilige dosis'. Gezien deze bevinding hadden de alarmbellen bij Bayer moeten rinkelen. Maar in 1992 werd imidacloprid goedgekeurd voor de Europese markt.
Pas in 2018 was een EU-breed verbod op drie neonicotinoïden - veel te laat vanuit het perspectief van Tennekes. Ook voor de Parijse advocaat Bernard Fau, die al jaren Franse imkers bij Bayer vertegenwoordigt, is het verbod een te kleine correctie van eerdere fouten bij de goedkeuring van neonicotinoïden: "We hebben gemerkt dat deze producten - als de controles die de Europese regelgeving vereist ook waren uitgevoerd - had niet hadden mogen worden toegelaten. "
Bovendien hebben pesticiden fabrikanten het vreemde voorrecht dat de meerderheid van de onderzoeken die voorafgaan aan de goedkeuring van hun producten, mag worden uitgevoerd door wetenschappers van hun keuze. Het is niet ongebruikelijk dat ze als consultant voor de bedrijven zelf werken.
Aan de hand van het voorbeeld van Bayer en de neonicotinoïden laat NATUR auteur Berndt Welz ook zien hoe nauw chemische bedrijven samenwerken met overheidsinstellingen, terwijl een professionele afstand moet worden bewaard om mogelijke gevaren voor het milieu en de consument te voorkomen.