Vlinders

Pestizide wurden ursprünglich als „Reaktion“ auf einen Angriff durch einen bestimmten Kultur-Schädling wie zum Beispiel Blattläusen angewendet- die vielleicht nur alle sechs Jahre aufgetreten sind. Aber systemische Pestizide werden nun „präventiv“ angewendet - auf Hunderte Millionen von Hektar als eine Art „Versicherungspolice“. Die gesamte Landschaft wird nun bewusst und permanent giftig für alle Insekten gemacht, über und unter der Erde, Jahr für Jahr. Die Toxine, die in der Kultur bis zur Ernte aktiv bleiben, überdauern dann im Boden über Jahre hinweg und werden von nachfolgenden Kulturen oder Wildblumen aufgenommen, die nun ebenfalls giftig für Bienen und Wildtiere werden. Die Behandlung von 3.000.000 Hektar Ackerland in Großbritannien mit einem tödlichen Insektizid ist jedes Jahr enorm profitabel für die beteiligten Unternehmen, aber es ist eine Katastrophe für Bienen, Schmetterlinge, Hummeln und Vögel in der Agrarlandschaft, die in dieser Beinahe-Wüste zu überleben versuchen; eine ökologische Todeszone.

Natuurlijk willen we in de eerste plaats een balletje slaan, maar we willen ook een natuurrijk gebied doorkruisen met onze golftassen. We willen ook allemaal behoren tot de clubs die het goed doen met de natuur. De mogelijkheden voor wilde bijen en hommels op onze golfterreinen zijn legio. Die liggen op zandgrond, klei, löss of leem. Ze zijn geonduleerd, doorsneden met beeklopen, gegraven vijvers, bunkerranden, hellingen, bosjes, zwaar hout, muurtjes en schuilhutjes. Ze liggen in de duinen, in het bos, in de polder, in verstedelijkt gebied en waar eigenlijk niet. Dan liggen ze ook nog eens vrij regelmatig verspreid over het land. Geen zware tractoren, geen vervuiling, geen drijfmest, geen insecticiden (?), geen verschraling, een keur aan wilde planten, bloeiende heide, bloeiende bomen en gekweekte planten in de borders voor het clubhuis. Een gevarieerder natuurterrein op een kleine oppervlakte van 50 tot 100 ha kun je je nauwelijks voorstellen.

Après l'annonce d'une probable interdiction du Cruiser OSR utilisé en enrobage de semence du colza, faite durant les élections présidentielles, la LPO se réjouit de constater que Le Ministre de l'Agriculture, Stéphane Le Foll, ait annoncé le 29 juin le retrait de son autorisation de mise sur le marché. Cependant, la LPO rappelle que la matière active concernée est le Thiaméthoxame (Cruiser), substance appartenant à la famille des néonicotinoïdes, tout comme l'imidaclopride (Gaucho). La LPO regrette en conséquence que ce ne soit pas la famille des néonicotinoïdes, présentant une toxicité semblable, qui soit en totalité retirée du marché. L'imidaclopride, par exemple, possède une toxicité équivalente à 7297 fois celle du DDT interdit en 1972 ! On trouvera par ailleurs, ci-joint, la carte de la contamination des eaux de surface par cette molécule.

In a region saturated with spectacular aquamarine waters and bright coral reefs, the colorful Schaus swallowtail butterfly (Heraclides aristodemus ponceanus) once was a familiar sight as it flitted over Biscayne National Park in South Florida. But the insect's numbers have declined over the past decade. With only five recent sightings, three confirmed, at the island park, federal wildlife officials are trying to save the species from extinction. The U.S. Fish and Wildlife Service late last week issued an emergency authorization to collect up to four Schaus swallowtail females within the park and collect and raise their eggs. "This is a very low number of individuals compared to what should be in the field," said Jaret Daniels, an entomology researcher with the University of Florida. The Schaus swallowtail, contained to a relatively small area in southeast Florida, in 1976 was listed under the Endangered Species Act as threatened. It reached the endangered status eight years later. During the 2011 survey, there were 41 sightings, mostly on Elliott Key, the park's largest island. Six of the 41 were found on north Key Largo. Finding, or for that matter catching, four females won't be easy. Of the five sightings since May, only one was a female.

Veel volwassen vlinders leven van nectar. Ze hebben een lange roltong waarmee ze nectar halen uit bloemen met een diepe bloemkroon, bijv. vlinderstruiken, distels en hemelsleutels. Het hele seizoen moet er wat te halen zijn. Alles staat of valt dus met geschikte bloeiende planten en struiken en een klein vijvertje. De rupsen doen zich te goed aan het blad van planten of struiken. Sommigen zijn erg kieskeurig. De rups van de dagpauwoog, kleine vos en atalanta lusten alleen maar brandnetel. De rups van het boomblauwtje eet alleen maar sporkehout, klimop of hulst. Deze eetplanten (waardplanten) mogen dus niet ontbreken in de tuin. Vlinders vliegen alleen als het warm is en op het liefst op zonnige, windstille plekjes. De vlindertuin moet daarom zoveel mogelijk beschut zijn door een wal, of een heg. Overwinteren doet de vlinder op verschillende manieren: als ei, rups, pop, of vlinder. Er blijven in de winter dan ook voldoende oude bloemstengels staan, want daar kunnen eitjes op zitten. In een strooisellaag van blad, takjes en plantenresten wachten de rupsen en poppen op het voorjaar. Tenslotte zijn er houtstapels, gestapelde dakpannen, enz. waarin de vlinders diep in kunnen wegkruipen voor de kou. Verdere aanbevelingen in de bijlage.

Henk Tennekes blickte kürzlich auf die eindrücklichen Vogelmengen im niederländischen Wattenmeer. Als er durch die Kartoffelfelder Groningens nach Hause fuhr, erschrak er: „Die Gefahr ist groß, dass all die Vögel, die ich gesehen hatte, verschwinden, weil in den Kartoffelfeldern Neonikotinoide eingesetzt werden.“ Wie könnte man die Neonikotinoide charakterisieren? Ein Kollege nannte sie die apokalyptischen Reiter. Weil sie die Nahrungskette am Anfang brechen. Wenn die Insekten verschwinden, bricht das Ökosystem zusammen. Wir sind aus meiner Sicht auf dem besten Wege, dies herbei zu führen.“