Echte duurzaamheid is geen luxe, maar een bittere noodzaak voor zowel boer, consument, dier als milieu

Wat zestig jaar geleden gold, is nog steeds zo: Europese steun is nodig voor boeren om te overleven. Te weinig onder de aandacht komen echter de sociale gevolgen. Boeren komen vast te zitten in een neerwaartse spiraal van schaalvergroting, prijsverlaging van de landbouwproducten en stijging van de kosten. Resultaat: boeren gaan gebukt onder zware financiële lasten en verdwijnen aan een moordend tempo. Tegen dit tempo zijn er binnen 25 jaar nog nauwelijks familiale landbouwbedrijven meer in ons land. Echte duurzaamheid is geen luxe, maar een bittere noodzaak voor zowel boer, consument, dier als milieu. Het is niet óf winst, óf milieu, óf gezonde voeding, het is dat allemaal samen. Een platteland zonder boeren? Als Europa het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB) niet bijstuurt, dan krijgen we nauwelijks een bijsturing naar een meer duurzame landbouw en platteland. Dit landbouwbeleid gaf ons vooral steeds grotere stallen en monoculturen, die erg afhankelijk zijn van externe input zoals buitenlandse veevoeders, kunstmest, chemische pesticiden, groot landbouwmaterieel en dus ook risicovolle bankleningen.

Wie is hier de dupe van? Iedereen. Wij boeren hebben het steeds moeilijker om de eindjes aan elkaar te knopen. Het milieu staat ook onder druk met verarmde gronden en vervuild water. Landbouwdieren zitten zonder daglicht op elkaar gestapeld. De consument krijgt eten op zijn bord dat residuen kan bevatten van chemische pesticiden of antibiotica. Een eentonig platteland krijgen we, met weinig koeien, laat staan varkens in de wei en te weinig levensnoodzakelijke bijen. Wie wil dit? Vandaar mijn dringende vraag: welke landbouw en welke voeding? Het kan namelijk anders. Het Europees beleid moet kiezen voor een agro-ecologische landbouw en daar een geloofwaardig budget tegenover plaatsen. Maatregelen die agro-ecologie op korte termijn verhinderen, zijn geen goede maatregelen. Nu is het moment voor elke politicus, boer en consument om een nieuw GLB te eisen dat zich richt op een agro-ecologische toekomst. Biologische landbouw heeft een pioniersfunctie waar de hele landbouwsector bij gebaat is. Een gezond landbouwbeleid investeert in zo’n pioniersfunctie. Instrumenten die bio versterken, waaronder de biohectaresteun, zijn een must. Ik pleit voor eerlijke prijzen voor echt duurzaam geproduceerde goederen.

Echte duurzaamheid is geen luxe, maar een bittere noodzaak voor zowel boer, consument, dier als milieu. Het is niet óf winst, óf milieu, óf gezonde voeding, het is dat allemaal samen. Door als landbouwsector te kiezen voor agro-ecologie, versterken we onze geloofwaardigheid bij publiek en politiek. Dit is de beste garantie dat zij willen blijven investeren in ons, door het voorzien van voldoende Europese middelen. Een agro-ecologisch landbouwmodel is niet alleen broodnodig, maar ook haalbaar en vol opportuniteiten.

Bron: Kurt Sannen (Voorzitter van BioForum Vlaanderen) IN MONDIAAL NIEUWS, 28-11-2012
http://www.mo.be/opinie/allemaal-de-dupe-van-europees-landbouwbeleid